Nie ma nic przyjemniejszego dla nauczyciela, niż widok uczniów żywo dyskutujących nad rozwiązaniem problemu. Jeśli ponadto, w efekcie pasjonującej wymiany zdań, problem zostanie prawidłowo rozwiązany, sukces świętują zarówno ci, którzy go rozwiązali, jak i ci, którzy problem podsunęli. Takie przeżycia gwarantuje praca uczniów z kursami Godziny Kodowania.
Przyjemny interfejs, znane przyjazne postaci animowane, możliwość działania z wykorzystaniem nowych technologii sprawiają, że nauka programowania, czy też – kodowania, staje się prawdziwą przygodą. Kursy stworzone w ramach projektu są tak skonstruowane, że z każdym kolejnym poziomem rośnie stopień trudności zadania, dzięki czemu nawet ci uczniowie, którym programowanie wydaje się nieosiągalnym zajęciem dla megamózgów w okularach, mogą stopniowo – w swoim tempie – odnosić kolejne sukcesy. Kod w postaci kolorowych bloków, które można łatwo chwycić i przesunąć za pomocą myszki komputerowej, skuteczniej przemawia do młodego programisty, niż kolejne bezbarwne linie tekstu programu…
Nieocenioną wartością kursów Godziny Kodowania jest interakcja z użytkownikiem. Młody programista biorący udział w Godzinie Kodowania po każdym zadaniu otrzymuje jasną informację zwrotną, która umożliwia poprawienie, dopracowanie czy zmianę utworzonego kodu. Rola nauczyciela sprowadza się tylko do pomocy technicznej. Na każdego czeka imienny, atrakcyjny i bezcenny certyfikat ukończenia kursu, powiedzmy – do powieszenia w ramce nad łóżkiem.
Godzina Kodowania uczy i bawi, niezależnie od wieku. Dzieciaki świetnie radzą sobie z układaniem prostych kodów, z wykorzystaniem wskazówek zawartych na kolejnych poziomach, ale jeszcze lepiej pracują, gdy tworzą np. swoją własną grę czy kompozycję geometryczną. Praca z projektem pozwala zdobyć podstawowe umiejętności programistyczne, poznać programistyczną nomenklaturę i umożliwia bezbolesną naukę nowego języka, kształtuje kompetencje społeczne, takie jak umiejętność pracy w zespole czy reakcja na indywidualną informację zwrotną. Stanowi świetny wstęp do rozpoczęcia nauki programowania w środowisku Scratch. Umożliwia indywidualizację procesu nauczania, tak istotnego przy różnorodności zainteresowań i predyspozycji uczniów. Wydaje mi się, że swoboda i entuzjazm, z jakimi uczniowie podchodzą do projektu, powinny udzielić się również nauczycielom, którzy mają obawy przed programowaniem w podstawówce.
A dzieciaki krzyczą: „Zagramy dziś w Godzinę Kodowania?” (warto zwrócić tu uwagę na słowo zaGRAmy – czynność, która ewidentnie sprawia wielką frajdę uczniom szkoły podstawowej).
Kodować można wszędzie – na lekcji, podczas koła zainteresowań, w domu, w parku, w samochodzie czy autobusie, w oczekiwaniu na zajęcia sportowe… wystarczy dostęp do sieci. Kodować można samodzielnie, wspólnie z rówieśnikami czy rodzicem. Na komputerze czy urządzeniu mobilnym. W naszej szkole kodujemy od trzech lat, od klas młodszych po szóstoklasistów. Absolwenci też kodują. I zarażają młodsze rodzeństwo, koleżanki i kolegów.
Pozwólcie też się zarazić!
