Park Szczytnicki położony jest w bardzo ciekawej części Wrocławia. Sam w sobie jest interesującym obiektem, a w połączeniu z pobliskimi atrakcjami stanowi unikatowy kompleks przyrodniczo-architektoniczny. To jeden z największych i najstarszych parków w mieście.
To wspaniałe zbiorowisko zieleni posiada duże walory kompozycyjne oraz dendrologiczne. Na terenie parku rośnie około 350 gatunków drzew i krzewów. Liczne gatunki ptaków i pojedyncze rozbrykane wiewiórki, jak również inne małe stworzonka znalazły tu dom.
Rys historyczny
Historia parku sięga 1783 roku, kiedy komendant miejskiego garnizonu L. Hohenlohe postanowił utworzyć na terenie wsi Szczytniki park w stylu angielskim, w pobliżu swojej posiadłości. 50 lat później, tereny wypoczynkowe we wschodniej części miasta rozrastały się, a w pobliżu parku powstał tor wyścigów konnych, który istniał do początków XX wieku. Niestety w 1854 roku powódź, która nawiedziła miasto, nie oszczędziła terenów na Szczytnikach. Z czasem w pobliżu parku powstał system grobli. Przełomowym rokiem był 1860, kiedy to H.R. Göppert – miejski botaniki – postulował pomysł utworzenia parku krajobrazowego.
W 1860 r. botanik H. R. Göppert, zasłużony twórca i propagator wrocławskiej zieleni miejskiej, podsunął pomysł stworzenia tu parku krajobrazowego. Następnie utworzono szkółkę leśną. W latach 70-tych XIX wieku powiększono park o tereny lasku, który należał kiedyś do posiadłości Hohenlohe. Powiększono również park o obszar wokół toru wyścigów konnych. Kolejni zarządcy zieleni miejskiej według własnego uznania zmieniali i powiększali park, co wpłynęło na jego zróżnicowanie.
W 1886 roku Park Szczytnicki wzbogacił się o sztuczny wodospad utworzony na Wężowym Wzgórzu, a w 3 lata później założono Szkolny Ogród Botaniczny z ogrzewaną szklarnią i arboretum. Pod koniec XIX wieku powstał system grobli, łączących stare Szczytniki z Bartoszewicami, które wyznaczyły promenady.
Coraz piękniejszy i większy park
Od samego początku opiekunowie Parku Szczytnickiego wykorzystywali naturalne warunki terenu, na których został utworzony. Ogrodzenia zastąpiono żywopłotami bądź strumieniami, wprowadzono swobodne podejście do zagospodarowania terenu. W parku znajdziemy liczne drzewa iglaste, takie jak: świerk zwyczajny, sosna czarna, sosna wejmutka, sosna rumelijska, modrzew polski czy świerk kaukaski. W parku rosną delikatne brzozy brodawkowate i dorodne dęby szypułkowate. Jesienią od brązowych owoców uginają się piękne kasztanowce, a rozłożyste buki dają latem schronienie przed słońcem. W parku można podziwiać rzadkie gatunki drzew, takie jak: perełkowiec japoński, cyprysik nutkajski, żywotnik olbrzymi czy orzesznik pięciolistny. Oczywiście jak w całym Wrocławiu nie mogło zabraknąć platanów.
Reasumując – park jest piękny, liczne ścieżki spacerowe powodują, że zawsze można poczuć się w nim swobodnie. Stare drzewa, rozległe polany, oczko wodne wszystko to sprawia, że obcowanie z przyrodą jest możliwe w samym środku miasta. O każdej porze roku Park Szczytnicki jest miejscem godnym odwiedzenia, a jeżeli sam w sobie nie jest wystarczającą zachętą warto przypomnieć, że tuż obok mieści się Ogród Japoński, Hala Stulecia z fontanna czy unikatowe osiedle Sępolno.
Odrobina orientu
Będąc w Parku Szczytnickim nie można ominąć Ogrodu Japońskiego. W czasie historycznej Wystawy Stulecia (1913), odbyła się również Wystawa Sztuki Ogrodowej, na którą przygotowano Ogród Japoński. Jest to miejsce, które powinien odwiedzić każdy mieszkaniec Wrocławia i osoba przyjezdna. Tym bardziej, że włożono wiele serca i energii, aby utworzyć, a następnie odtworzyć to wyjątkowe miejsce.
W 1994 roku władze Wrocławia nawiązały kontakt z Ambasadą Japonii w Warszawie, aby uzyskać pomoc merytoryczną w odrestaurowaniu ogrodu. Projekt renowacji ogrodu spotkał się z dużym zainteresowaniem Ambasadora Japonii – Pana Nagao Hyodo. Dwa lata później rozpoczęły się prace remontowe, a główny udział w upiększaniu tego miejsca, mieli specjaliści z miasta Nagoya. Niestety po powodzi, ogród został zniszczony, toteż potrzebna była kolejna renowacja. Ponowne otwarcie nastąpiło w październiku 1999 roku.
Odwiedzający Ogród Japoński zwiedzanie zaczynają po przejściu przez ogromną, ozdobną bramę główną. Każdy stąd z łatwością trafi nad piękny staw z karpiami Koi, którego brzegi połączone są mostem w stylu japońskim. Przez lata ogród zapełniał się nowymi roślinami, ścieżkami czy latarniami w stylu orientalnym. Istotną częścią Ogrodu Japońskiego jest jego południowa część, która ma przypominać typowy japoński przydomowy ogródek z budynkiem w postaci pawilonu typu Sukija.
Wrocławski Ogród Japoński jest unikatowym miejscem na mapie stolicy Dolnego Śląska. Jest namiastką odległej Azji, obcego krajobrazu i klimatu. Za sprawą zieleni, aranżacji kwiatów, kamieni, małej architektury przenosimy się o tysiące kilometrów. To miejsce jest po prostu małą Japonią. Szum potoku, spokój kołyszących się drzew oczaruje każdego. Twórcy ogrodu zadbali o każdy szczegół, aby był zgodny z japońską sztuką projektowania ogrodów. Japoński styl nawiązuje do prostej zasady, aby naśladować przyrodę, nie starając się jej przesadnie zmieniać i przede wszystkim nie niszczyć.
Symbioza betonu i zieleni
Oddalając się od Parku Szczytnickiego trafimy na teren Hali Stulecia i Pergoli, które są wpisane na listę UNESCO. Monumentalne połączenie betonu i zieleni zaskakująco cieszy oko. Pergola ma długość 640 metrów i powstała w 1913 roku wraz z pozostałą częścią terenów wystawowych Hali Stulecia. Tworzy ją 750 kolumn złączonych trejażami (płaskim belkami), które porośnięte są winoroślą. Pergola okala Wrocławską Fontannę Multimedialną wyposażoną w blisko 300 dysz i wykorzystującą efekty świetlne oraz dźwiękowe. Kompleks Hali Stulecia otoczony jest delikatnym pasem zieleni, który łączy się z Ogrodem Japoński i Parkiem Szczytnickim, tworząc specyficzną całość. Na uwagę zasługuje aranżacja zieleni na palcu z Iglicą przed Pawilonem Czterech Kopuł i budynkiem CeTA.
Park Szczytnicki to wschodnie płuco Wrocławia. Tam można odetchnąć pełną piersią, odnaleźć spokój i liczne urokliwe zaułki, które pozwolą zapomnieć o zgiełku miasta. Mimo że park otoczony jest niezwykłymi miejscami, które skupiają na sobie uwagę turystów, ta zielona przestrzeń wprowadza aurę naturalności i odprężenia.
Foto główne: Kjs50, CC BY-SA 3.0
